پوست یک عضو زنده بدن می باشد و دارای چند لایه می باشد . بالاترین لایه پوست را اپیدرم (Epidermis) می نامند که سطح پوست را تشکیل می دهند و از سلولهای مرده پوست تشکیل شده است .
هرفرد سالم در هر دقیقه حدود ۳۰۰۰۰ سلول پوست مرده اش می ریزد .
با اینحال سلولهای پوست زنده بطور مداوم در قسمت زیرین اپیدرم تولید شده و جای سلولهای مرده را می گیرند .
در زیر اپیدرم لایه ای به نام درم (Dermis) وجود دارد که حاوی عروق خونی ، پایانه های اعصاب و غدد می باشد .
در زیر درم ، یک لایه چربی قرار دارد که به عنوان یک عایق ، ضربه گیر و ذخیره کننده انرژی عمل می کند .
حتی با وجود اینکه اکثر قسمت های پوست کمتر از ۶ میلیمتر ضخامت دارد ، اما با این حال پوست هنوز یک لایه محافظت کننده قوی می باشد .
جزء اصلی سطح پوست را یک پروتئین فیبروز محکم به نام کراتین (Keratin) تشکیل می دهد . کراتین در موها و ناخن ها هم وجود دارد .
پوست تشکیل یک سد بسیار موثری را در مقابل ورود میکروب ها و مواد مضر به داخل بدن می دهد ، اما اثر محافظتی آن هنگامی بیشتر است که سطح پوست سالم باقی بماند .
زخم های روی پوست ممکن است عفونی شده و اجازه ورود میکروب ها به داخل جریان خون را بدهد .
سبوم (Sebum) یک ماده چربی می باشد که در غدد سباسه (Sebaceous) در لایه درم تولید می شود و به نرمی پوست کمک نموده و ضد آب می باشد .
به خاطر همین است که پوست ضد آب بوده و ما وقتی به حمام می رویم مثل اسفنج آب را به خود جذب نمی کنیم .
حس لامسه ما به خاطر وجود گیرنده های عصبی است که در لایه درم وجود دارد .
این گیرنده های عصبی به فشار ، لرزش ، گرما ، سرما و درد حساس هستند .
در هر ثانیه میلیاردها پیام عصبی (سیگنال) از این گیرنده های عصبی به سمت مغز فرستاده می شوند تا در مغز این سیگنال ها فرآیند شده و در آنجا یک تصویر حسی از آن ایجاد شود .
بعضی مناطق پوست مثل نوک انگشتان دست دارای تعداد خیلی زیادی گیرنده های عصبی هستند و به همین خاطر است که این مناطق از پوست ، حساسیت بیشتری نسبت به سایر قسمت های پوست دارند .
پوست همچنین نقش مهمی را در تنظیم حرارت بدن بازی می کند .
هنگامی که پوست در معرض نور خورشید قرار می گیرد ، تولید ویتامین د (D) می کند که برای قوی شدن استخوان ها ضروری می باشد .
پوست ما متناسب با زندگی ما تغییر می کند .
برای مثال پوست دست های یک فرد باغبان ضخیم می گردد تا او را بیشتر محافظت کند .
روند پیری پوست که باعث چین و چروک شدن پوست و کمتر شدن قابلیت ارتجاعی آن می گردد می تواند بر اثر سیگار کشیدن یا در معرض نور زیاد خورشید قرار گرفتن تشدید شود .
همچنین زنگ پوست می تواند تغییر کند .
اپیدرم و درم پوست وقتی که در معرض نور مستقیم خورشید قرار می گیرند تولید ملانین (Melanin) اضافی می کنند .
ملانین رنگدانه ای است که در سلول های پوست وجود داشته و پوست را در مقابل اشعه ماوراء بنفش خورشید محافظت می کند .
این رنگدانه باعث می گردد که رن پوست تیره تر شود .
افرادی که در سرزمین های دارای آفتاب شدید زندگی میکنند معمولا پوست تیره تری دارند که باعث می شود به آسانی دچار آفتاب سوختگی نشوند .
پوست افرادی که رنگ روشنی دارند ملانین کمتری داشته و به آفتاب سوختگی مستعدتر می باشد .
پوست و مو
پوست دارای دو لایه اصلی می باشد .
لایه بالایی که به آن اپیدرم (Epidermis) گفته می شود و لایه پایینی مه درم (Dermis) نام داشته و ضخیم تر می باشد .
اپیدرم حاوی ورقه هایی از سلول های مسطح و خشن می باشد .
موها از فولیکول مو رشد می کنند .
فولیکول مو مناطق تغییر یافته ای از اپیدرم می باشند که خود را به درم رسانده اند .
سلول های موی جدید که در فولیکول ها ساخته می شوند در نهایت می میرند و تشکیل تنه مو را می دهند .
هر مو در هر ماه بین ۶ تا ۸ میلیمتر رشد می کنند .
لایه درم پوست از بافت قوی و قابل ارتجاعی تشکیل شده که در داخل آن عروق خونی ، غدد و پایانه های عصبی قرار دارند .
ناخن
صفحه های محافظ که به آن اصطلاحاً ناخن (nail) گفته می شود در انتهای انگشتان دستها و پاها قرار دارند .
ناخن ها عمدتا از کراتین (Keratin) تشکیل شده اند که یک پروتئین قوی می باشد که در پوست و موها نیز وجود دارد .
رشد ناخن ها از ماتریکس (matrix) که در زیر یک چین پوستی که به آن کوتیکول (cuticle) می گویند و از لانولا (Lanula) که یک قسمت هلالی شکل در قاعده ناخن ها است صورت می گیرد .