در بیماری سلولیت (cellulitis) یک قسمت از پوست و بافت زیر آن بر اثر ورود باکتری ها از یک زخم کوچک در پوست ، عفونی می شود . این عفونت باعث قرمز شدن ، درد و تورم می گردد و بیشتر این وضعیت در پاها ایجاد می شود .
افراد سالخورده بیشتر در خطر ابتلا به سلولیت هستند زیرا احتمال بیشتری وجود دارد که جریان خون آنها ضعیف و دچار مشکل بوده و ادم (جمع شدن آب در بافت ها) و زخم پاها در آنها ایجاد شود .
این مشکلات باعث می شوند که خطر بروز عفونت افزایش پیدا کند .
سایر افرادی که احتمال ابتلا آنها به سلولیت زیاد می باشد عبارتند از :
معتادان تزریقی مواد مخدر و افزادی که به علت وجود بیماری هایی مثل دیابت و ایدز ، مقاومت بدنشان نسبت به بیماری های عفونی پایین آمده است .
علایم سلولیت
علایم سلولیت در عرض چند ساعت بتدریج ظاهر می شوند و عبارتند از :
- قرمز شدن ، تورم و در بعضی مواقع ، گرم شدن قستی از پوست که مبتلا شده است .
- درد و حساسیت در قسمت مبتلای پوست
- گاهی اوقات تب و لرز هم ایجاد می شود .
اگر شما دچار چنین علایمی شده اید بدون تاخیر به پزشک مراجعه نمایید .
اگر سلولیت بدون درمان رها شود ممکن است باعث بروز سپتی سمی (Septicemia) که یک عفونت خطرناک خون می باشد شود .
نحوه درمان سلولیت
اگر شما دارای زخم واضحی هستید پزشک ممکن است نمونه ای از ترشحات آن را به آزمایشگاه بفرستد تا نوع باکتری آن را که باعث عفونت شده است را مشخص نماید .
پزشک احتمالا آنتی بیوتیک های خوراکی تجویز خواهد نمود که اثر آنها در عرض ۴۸ ساعت باید ایجاد شود .
در موارد شدید سلولیت ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان و تجویز آنتی بیوتیک های تزریقی باشد .
اگر پای شما دچار سلولیت شده است ، باید آن را بالا نگه دارید تا به کم شدن تورم کمک نمایید .
اگر دچار مشکلات ایمنی بدن و یا جریان خون هستید ممکن است بعدها دوباره سلولیت عود نماید .
